Over kinderen, over leren en over coachen...
Als coördinator van de werkzaamheden in KieM is het best intens. Ik heb verschillende keren aan iemand een bepaalde klus toebedeeld en uitgelegd. Maar sommige klussen had ik nooit zelf gedaan, dat maakte het dus best wel moeilijk.
Ik vond dat het hoogdringend tijd was dat ik zo'n lastige klus ook eens zelf zou uitvoeren. Vorige week begon ik een dag heel vroeg 's morgens met het schilderen van badkamertegels. De voorbereiding duurde al drie kwartier. Dan duurde het nog eens een dik half uur uitproberen en uittesten vóór ik de juiste rol en kwast had. De ene rol liet belletjes achter, de andere rol ook. Toch eens een stukje met de kwast.... Het was echt een zoektocht om te ontdekken wat nu het beste resultaat was. Net in die testfase kwam er iemand om het hoekje kijken: een lieve dame van Atelier 13 (een schilderscollectief die op de derde verdieping zit). Ze keek even mee, luisterde naar mijn dilemma en frustratie. Ik vertelde haar van de luchtbelletjes. Ze wees een bepaalde tegel aan, die leek haar toch wel oké. Maar die had ik met de kwast gedaan en dat laat strepen. Haar antwoord: "Dan zul je moeten kiezen tussen bolletjes of streepjes." Ik was zo dankbaar voor haar nuchtere kijk op de zaak. Ze voelde aan als coach. Ze heeft niet veel gezegd, ze heeft me niet verteld wat ik moest doen, toch was haar opmerking genoeg om weer de energie te geven om ervoor te gaan. Ik koos voor de streepjes en deed verder met de verfborstel.
Het komende uur was heerlijk therapeutisch: ik was alleen, ik kon heerlijk mijn gedachtestroom laten gaan, ik kon ongestoord doorwerken en mijn enige gezelschap was de duif die ik door het ventilatiegat hoorde koeren. In de loop van de dag ben ik toch nog overgeschakeld op de rol, zelfs zonder belletjes. De klus kostte me een dag om het helemaal onder de knie te krijgen en mooi af te werken. Ik plande zelfs een andere dag om nog een derde eindlaag erop te zetten om het echt mooi te krijgen, ook toen leerde ik weer heel wat bij over tegels schilderen.
Deze ervaring deed me weer inzien hoe belangrijk het is dat kinderen veel kunnen leren door te doen, te herhalen, te proberen, fouten te maken en opnieuw te proberen. Dat geeft gewoon een fijn gevoel als je het dan zelf kan. De goede coach geeft net dat kleine zetje of stimulans om in jezelf te geloven. Dat is wat Maria Montessori bedoelde. Ik hoop dat onze KieM-kinderen ook deze kans krijgen om te ontdekken en te leren. Ik ben ervan overtuigd dat onze KieM-leerkrachten die coach kunnen zijn: een coach die stimuleert, die opties geeft en in het kind gelooft. Want het kind is voor een groot stuk zijn eigen leermeester als we maar die ruimte geven. Het maakt niet uit of het dan streepjes of bolletjes worden.
